Leiðinlegt hjá Besta flokknum Ólafur Þ. Stephensen skrifar 16. desember 2010 06:00 Bezti flokkurinn komst til valda í borgarstjórn Reykjavíkur af því að fólk var orðið þreytt á gömlu pólitíkusunum. Bezti flokkurinn lofaði því að það yrði skemmtilegra að búa í Reykjavík og framan af, að minnsta kosti eitthvað fram eftir sumri, leit út fyrir að flokkurinn nálgaðist ýmis viðfangsefni með nýjum og hressilegum hætti. Það var áður en kom að stóra viðfangsefninu, sem var að fást við fjármál borgarinnar. Þá kom í ljós að Bezti flokkurinn og Samfylkingin áttu ekki fyrir mörgum af skemmtilegu loforðunum. „Ég vildi óska þess að hún væri skemmtilegri, að við gætum boðið öllum borgarbúum ókeypis í strætó og ókeypis í sund og ókeypis handklæði. Kannski náum við að gera það næst. Það væri gaman," sagði Jón Gnarr borgarstjóri þegar hann mælti fyrir fjárhagsáætluninni í fyrradag. Og gaf svo í skyn að það hefði bæði verið erfitt og leiðinlegt að ná saman þessari fjárhagsáætlun. Staðreyndin er sú að við gerð fjárhagsáætlunar Reykjavíkurborgar örlaði ekki á nýrri hugsun eða vinnubrögðum. Þetta var gert með gamla laginu; gatinu lokað með því að hækka skattana og gjaldskrár borgarinnar. Sú leið er alltaf auðveldari fyrir stjórnmálamennina en að skera niður kostnað. Þá þarf að segja upp fleira fólki. Þá rísa upp sérhagsmunahópar, sem missa spón úr aski sínum. Það er svo miklu þægilegra að dreifa skaðanum á sem flesta, þannig að hagsmunirnir séu ekki eins afmarkaðir og engir augljósir talsmenn, sem geta farið að berja á pólitíkusunum. Þetta er þekkt leið, margreynd og henni fylgir enginn ferskur andblær hressleika. Niðurskurðurinn krefst hins vegar pólitísks hugrekkis og sömuleiðis frumleika og útsjónarsemi. Það getur þurft að breyta því hvernig hlutirnir hafa lengst af verið gerðir. Ekkert af þessu virðist Bezti flokkurinn hafa átt til hjá sér. Í reynsluleysi sínu og hugmyndaleysi virðist hann bara hafa afhent embættismönnum borgarinnar og samstarfsfólkinu í Samfylkingunni stjórnvölinn og leyft þeim að ráða ferðinni við gerð fjárhagsáætlunarinnar. Embættismenn vilja aldrei skera niður kostnað; það eru ekki þeirra hagsmunir. Og það hefði auðvitað ekki litið vel út fyrir Samfylkinguna í ríkisstjórn ef það hefði komið í ljós að í borgarstjórn væri áfram hægt að lækka kostnað í opinberum rekstri og komast hjá því að hækka skatta. Skatta- og gjaldahækkanir Bezta flokksins og Samfylkingarinnar koma verst niður á barnafjölskyldum í borginni. Hér í Fréttablaðinu var á dögunum tekið dæmi af fimm manna fjölskyldu með meðaltekjur, tvö börn í leikskóla og það þriðja í skóla. Skatta- og gjaldahækkanir borgarinnar kosta þessa fjölskyldu tæplega 150.000 krónur á ári og til að eiga fyrir þeim útgjaldaauka getur þurft hálfs mánaðar aukavinnu - ef hún er þá í boði. Ætli fólkinu sem þannig er ástatt um þyki skemmtilegt að borga meira? Eða ætli því finnist bara frekar leiðinlegt að borgarstjórnarmeirihlutinn sé ekki betur starfi sínu vaxinn en raun ber vitni? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ólafur Stephensen Mest lesið 40 ára ráðgáta leyst Arnór Bjarki Svarfdal Skoðun Smábátar bjóða betur! Kjartan Páll Sveinsson Skoðun Eru vísindin á dagskrá? Eiríkur Steingrímsson,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Erna Magnúsdóttir Skoðun Hverskonar frelsi vill Viðreisn? Reynir Böðvarsson Skoðun Maður á sviði: Narsissisti í nánu sambandi Hrafnhildur Sigmarsdóttir Skoðun Íslenskur útgerðarmaður, evrópsk verkakona Sigurgeir B. Kristgeirsson Skoðun Stjórnlaust útlendingahatur Útlendingastofnunar Jón Frímann Jónsson Skoðun Mikilvægi fjölskyldu- og parameðferðar – Að styrkja tengsl í flóknum heimi Helena Katrín Hjaltadóttir,Katrín Þrastardóttir Skoðun Forvarnir og fyrirmyndir er á ábyrgð okkar allra Arnrún María Magnúsdóttir Skoðun Kvenréttindi varða okkur öll - óháð kyni Rósa S. Sigurðardóttir Skoðun
Bezti flokkurinn komst til valda í borgarstjórn Reykjavíkur af því að fólk var orðið þreytt á gömlu pólitíkusunum. Bezti flokkurinn lofaði því að það yrði skemmtilegra að búa í Reykjavík og framan af, að minnsta kosti eitthvað fram eftir sumri, leit út fyrir að flokkurinn nálgaðist ýmis viðfangsefni með nýjum og hressilegum hætti. Það var áður en kom að stóra viðfangsefninu, sem var að fást við fjármál borgarinnar. Þá kom í ljós að Bezti flokkurinn og Samfylkingin áttu ekki fyrir mörgum af skemmtilegu loforðunum. „Ég vildi óska þess að hún væri skemmtilegri, að við gætum boðið öllum borgarbúum ókeypis í strætó og ókeypis í sund og ókeypis handklæði. Kannski náum við að gera það næst. Það væri gaman," sagði Jón Gnarr borgarstjóri þegar hann mælti fyrir fjárhagsáætluninni í fyrradag. Og gaf svo í skyn að það hefði bæði verið erfitt og leiðinlegt að ná saman þessari fjárhagsáætlun. Staðreyndin er sú að við gerð fjárhagsáætlunar Reykjavíkurborgar örlaði ekki á nýrri hugsun eða vinnubrögðum. Þetta var gert með gamla laginu; gatinu lokað með því að hækka skattana og gjaldskrár borgarinnar. Sú leið er alltaf auðveldari fyrir stjórnmálamennina en að skera niður kostnað. Þá þarf að segja upp fleira fólki. Þá rísa upp sérhagsmunahópar, sem missa spón úr aski sínum. Það er svo miklu þægilegra að dreifa skaðanum á sem flesta, þannig að hagsmunirnir séu ekki eins afmarkaðir og engir augljósir talsmenn, sem geta farið að berja á pólitíkusunum. Þetta er þekkt leið, margreynd og henni fylgir enginn ferskur andblær hressleika. Niðurskurðurinn krefst hins vegar pólitísks hugrekkis og sömuleiðis frumleika og útsjónarsemi. Það getur þurft að breyta því hvernig hlutirnir hafa lengst af verið gerðir. Ekkert af þessu virðist Bezti flokkurinn hafa átt til hjá sér. Í reynsluleysi sínu og hugmyndaleysi virðist hann bara hafa afhent embættismönnum borgarinnar og samstarfsfólkinu í Samfylkingunni stjórnvölinn og leyft þeim að ráða ferðinni við gerð fjárhagsáætlunarinnar. Embættismenn vilja aldrei skera niður kostnað; það eru ekki þeirra hagsmunir. Og það hefði auðvitað ekki litið vel út fyrir Samfylkinguna í ríkisstjórn ef það hefði komið í ljós að í borgarstjórn væri áfram hægt að lækka kostnað í opinberum rekstri og komast hjá því að hækka skatta. Skatta- og gjaldahækkanir Bezta flokksins og Samfylkingarinnar koma verst niður á barnafjölskyldum í borginni. Hér í Fréttablaðinu var á dögunum tekið dæmi af fimm manna fjölskyldu með meðaltekjur, tvö börn í leikskóla og það þriðja í skóla. Skatta- og gjaldahækkanir borgarinnar kosta þessa fjölskyldu tæplega 150.000 krónur á ári og til að eiga fyrir þeim útgjaldaauka getur þurft hálfs mánaðar aukavinnu - ef hún er þá í boði. Ætli fólkinu sem þannig er ástatt um þyki skemmtilegt að borga meira? Eða ætli því finnist bara frekar leiðinlegt að borgarstjórnarmeirihlutinn sé ekki betur starfi sínu vaxinn en raun ber vitni?
Mikilvægi fjölskyldu- og parameðferðar – Að styrkja tengsl í flóknum heimi Helena Katrín Hjaltadóttir,Katrín Þrastardóttir Skoðun
Mikilvægi fjölskyldu- og parameðferðar – Að styrkja tengsl í flóknum heimi Helena Katrín Hjaltadóttir,Katrín Þrastardóttir Skoðun