Ekki bara dós af þorsklifur 20. mars 2012 06:00 Innan um fallega steina á stofuhillunni minni – nokkrar fjölskyldumyndir og fleiri persónulega muni – má finna dós af niðursoðinni þorsklifur. Dósina fékk ég að gjöf frá Igor Katerinitsjev sem ég kynntist nýlega á ferðalagi um eyjuna Senja, sem liggur úti fyrir strönd Norður-Noregs. Þegar ég undirbjó ferð mína hafði ég auðvitað þegar fengið upplýsingar um að ég væri að fara til fundar við fjölþjóðlegan her blaðamanna; Svía, Norðmanna, Dana auk Rússa sem voru nálægt helmingurinn af um tuttugu manna hópi. „Þetta verður eitthvað skrautlegt," sagði ég við vinnufélaga og vini áður en ég lagði af stað, með vísan til þess hversu fjölmennir Rússarnir voru í hópnum. Þá vissi ég líka að fundarstaðurinn var afskekkt hótel við ströndina sem liggur nokkrum breiddargráðum fyrir norðan Ísland. Það sem ég var raunverulega að vísa til er lítið dæmi sem ég reiknaði aftur og aftur í huganum, en niðurstaðan var alltaf sú sama. Að vera lokaður af með Rússum á afskekktu hóteli í Norður-Noregi þýðir að ég mun verða vitni að vodkadrykkju andskotans. Gott ef ég sá ekki sjálfan mig í þessum fríða hópi; allir með bjarnarskinnshúfu á höfðinu, borðandi svört styrjuhrogn og spilandi á balalaikur. Þegar ég steig upp í flugvélina í upphafi ferðar raulaði ég fyrir munni mér rússneskt þjóðlag sem karlakór Siglufjarðar gerði að sínu. – Kalinka, Kalinka, þú káta stúlkan mín; Kalinka, Kalinka, ég alltaf sakna þín. HÆ! Kannski er þetta alltaf svona. Fordómar eru byggðir á staðalmyndum af ákveðnum hópi fólks sem aftur eru tilkomnar vegna fáfræði. Jæja, alla vega hugsunarleysi. Menn vita yfirleitt betur, þó þeir vilji ekki viðurkenna það fyrir sjálfum sér og öðrum. Við erum nefnilega sífellt að reikna lítil dæmi í huganum. Þau fjalla kannski ekki um Rússa en oft fólk af öðru þjóðerni. Aðrir setja upp dæmi um tvo stráka eða tvær stelpur. Niðurstaðan er oft röng en sem betur fer, fyrir mig og fjölmarga aðra, er hægt að verða betri í reikningi. Það verður bara að leggja sig eftir því. Þetta er nefnilega eins og á stofuhillunni minni. Ólíkir hlutir eiga yfirleitt vel saman. Og dósin? Hún minnir mig á frábært fólk og eigin fordóma. Og kannski líka að þegar þú átt tvær dósir af lifur, gerðu þá eins og Igor. Gefðu aðra til sessunautar þíns – ef hann á enga. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bakþankar Skoðanir Mest lesið 40 ára ráðgáta leyst Arnór Bjarki Svarfdal Skoðun Smábátar bjóða betur! Kjartan Páll Sveinsson Skoðun Eru vísindin á dagskrá? Eiríkur Steingrímsson,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Erna Magnúsdóttir Skoðun Maður á sviði: Narsissisti í nánu sambandi Hrafnhildur Sigmarsdóttir Skoðun Hverskonar frelsi vill Viðreisn? Reynir Böðvarsson Skoðun Íslenskur útgerðarmaður, evrópsk verkakona Sigurgeir B. Kristgeirsson Skoðun Stjórnlaust útlendingahatur Útlendingastofnunar Jón Frímann Jónsson Skoðun Forvarnir og fyrirmyndir er á ábyrgð okkar allra Arnrún María Magnúsdóttir Skoðun Kvenréttindi varða okkur öll - óháð kyni Rósa S. Sigurðardóttir Skoðun Innviðauppbygging og viðhald í Sveitarfélaginu Árborg Álfheiður Eymarsdóttir,Sveinn Ægir Birgisson Skoðun
Innan um fallega steina á stofuhillunni minni – nokkrar fjölskyldumyndir og fleiri persónulega muni – má finna dós af niðursoðinni þorsklifur. Dósina fékk ég að gjöf frá Igor Katerinitsjev sem ég kynntist nýlega á ferðalagi um eyjuna Senja, sem liggur úti fyrir strönd Norður-Noregs. Þegar ég undirbjó ferð mína hafði ég auðvitað þegar fengið upplýsingar um að ég væri að fara til fundar við fjölþjóðlegan her blaðamanna; Svía, Norðmanna, Dana auk Rússa sem voru nálægt helmingurinn af um tuttugu manna hópi. „Þetta verður eitthvað skrautlegt," sagði ég við vinnufélaga og vini áður en ég lagði af stað, með vísan til þess hversu fjölmennir Rússarnir voru í hópnum. Þá vissi ég líka að fundarstaðurinn var afskekkt hótel við ströndina sem liggur nokkrum breiddargráðum fyrir norðan Ísland. Það sem ég var raunverulega að vísa til er lítið dæmi sem ég reiknaði aftur og aftur í huganum, en niðurstaðan var alltaf sú sama. Að vera lokaður af með Rússum á afskekktu hóteli í Norður-Noregi þýðir að ég mun verða vitni að vodkadrykkju andskotans. Gott ef ég sá ekki sjálfan mig í þessum fríða hópi; allir með bjarnarskinnshúfu á höfðinu, borðandi svört styrjuhrogn og spilandi á balalaikur. Þegar ég steig upp í flugvélina í upphafi ferðar raulaði ég fyrir munni mér rússneskt þjóðlag sem karlakór Siglufjarðar gerði að sínu. – Kalinka, Kalinka, þú káta stúlkan mín; Kalinka, Kalinka, ég alltaf sakna þín. HÆ! Kannski er þetta alltaf svona. Fordómar eru byggðir á staðalmyndum af ákveðnum hópi fólks sem aftur eru tilkomnar vegna fáfræði. Jæja, alla vega hugsunarleysi. Menn vita yfirleitt betur, þó þeir vilji ekki viðurkenna það fyrir sjálfum sér og öðrum. Við erum nefnilega sífellt að reikna lítil dæmi í huganum. Þau fjalla kannski ekki um Rússa en oft fólk af öðru þjóðerni. Aðrir setja upp dæmi um tvo stráka eða tvær stelpur. Niðurstaðan er oft röng en sem betur fer, fyrir mig og fjölmarga aðra, er hægt að verða betri í reikningi. Það verður bara að leggja sig eftir því. Þetta er nefnilega eins og á stofuhillunni minni. Ólíkir hlutir eiga yfirleitt vel saman. Og dósin? Hún minnir mig á frábært fólk og eigin fordóma. Og kannski líka að þegar þú átt tvær dósir af lifur, gerðu þá eins og Igor. Gefðu aðra til sessunautar þíns – ef hann á enga.
Innviðauppbygging og viðhald í Sveitarfélaginu Árborg Álfheiður Eymarsdóttir,Sveinn Ægir Birgisson Skoðun
Innviðauppbygging og viðhald í Sveitarfélaginu Árborg Álfheiður Eymarsdóttir,Sveinn Ægir Birgisson Skoðun