Orðrómur deyr Þórhildur Elín Elínardóttir skrifar 6. febrúar 2008 06:00 Hvort sem meðfæddri leti er um að kenna eða áunnu metnaðarleysi, þá sofnar í mér heilinn um leið og farið er að tala um peninga af alvöru og þekkingu. Einkum þegar við sögu koma orð eins og vaxtaálag, endurhverf viðskipti eða veðköll, því þá er verið að tala um hagkerfið á fjarlægri stjörnu en ekki það sem viðgengst í buddunni minni. Til að vera ekki alveg úti að aka hringi ég samt stöku sinnum í verðbréfafólkið í bankanum mínum sem er þaulvant að útskýra flókin mál svo jafnvel börn skilji. Frá þessu ágæta fólki sníki ég dálitla fyrirlestra um ýmis hugtök sem nefnd eru hversdagslega í fréttum eins og eðli þeirra eigi að vera á allra vitorði. Fyrir ári hefði ég trúlega óskað þess að erindið við bankann væri að kanna vöxt og viðgang eigna minna, en eftir því sem sigið hefur á ógæfuhliðina á fjármálamörkuðum verð ég æ fegnari mínu einfalda skattframtali. Ég hef ekki sérstakar áhyggjur af því hvort hlutabréfin eru að lækka í verði, nema fyrir hönd íslenska hagkerfisins auðvitað. Persónulega finnst mér samt dálítið fúlt að æsingurinn skuli vera að dala áður en ég eignast svo mikið sem flatskjá. Því nú þegar flestar fjármálafréttir eru ótíðindi fer jafnvel okkur smælingjana að gruna það versta. Kannski samanstendur þjóðin ekki af greifum eins og við vorum næstum farin að trúa. Ef til vill var útrásin sem stækkaði okkur öll bara framhlið á leikmynd sem gufar upp án þess að hagnaðurinn millilendi í vasa hinnar venjulegu manneskju. Um langt skeið hefur nefnilega ekki verið í tísku að fjalla um lífskjör þar sem nýir landkrúserar koma ekki við sögu. Íslensk alþýða hefur ekki verið til umfjöllunar, útrásin hefur tekið sviðið. Fyrir einhverja er hjöðnun hennar áþreifanlegur veruleiki en fyrir fleiri er hún hinsvegar bara orðrómur sem deyr. Því þótt fáeinir byggi enn sjálfum sér vegleg hús, eins og rataði á forsíðu dagblaðs á dögunum, þá hefur líka frést að bankar séu farnir að halda að sér höndum við lán til nýbygginga. Reyndar sömu stofnanir og töldu fyrir fáeinum árum Íbúðalánasjóð óþarfan, enda væri hinn frjálsi bankamarkaður fullfær um að sinna hlutverkinu. Það var nefnilega það. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þórhildur Elín Elínardóttir Mest lesið Kristrún, Þorgerður og Inga: Framtíð Íslands - Ykkar tími er komin! Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Skoðun mín á alþingiskosningum 2024 Valgerður Bára Bárðardóttir Skoðun Það hafa allir sjötta skilningarvit Matthildur Björnsdóttir Skoðun Leikskólavandinn? Hópur leikskólakennara og starfsfólks leikskóla í Reykjavík Skoðun Erum við að byggja orlofsbúðir fyrir útsendara skipulagðra glæpasamtaka hér á landi? Davíð Bergmann Skoðun Er þetta gott plan í heilbrigðismálum? Jón Ívar Einarsson Skoðun Viltu að barnabörnin þín verði fátækir leiguliðar? Hildur Þórðardóttir Skoðun Nálgunarbann Fjölnir Sæmundsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun Bannað að lækna sykursýki II Lukka Pálsdóttir Skoðun Lausnir eða kyrrstaða í húsnæðismálum Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun
Hvort sem meðfæddri leti er um að kenna eða áunnu metnaðarleysi, þá sofnar í mér heilinn um leið og farið er að tala um peninga af alvöru og þekkingu. Einkum þegar við sögu koma orð eins og vaxtaálag, endurhverf viðskipti eða veðköll, því þá er verið að tala um hagkerfið á fjarlægri stjörnu en ekki það sem viðgengst í buddunni minni. Til að vera ekki alveg úti að aka hringi ég samt stöku sinnum í verðbréfafólkið í bankanum mínum sem er þaulvant að útskýra flókin mál svo jafnvel börn skilji. Frá þessu ágæta fólki sníki ég dálitla fyrirlestra um ýmis hugtök sem nefnd eru hversdagslega í fréttum eins og eðli þeirra eigi að vera á allra vitorði. Fyrir ári hefði ég trúlega óskað þess að erindið við bankann væri að kanna vöxt og viðgang eigna minna, en eftir því sem sigið hefur á ógæfuhliðina á fjármálamörkuðum verð ég æ fegnari mínu einfalda skattframtali. Ég hef ekki sérstakar áhyggjur af því hvort hlutabréfin eru að lækka í verði, nema fyrir hönd íslenska hagkerfisins auðvitað. Persónulega finnst mér samt dálítið fúlt að æsingurinn skuli vera að dala áður en ég eignast svo mikið sem flatskjá. Því nú þegar flestar fjármálafréttir eru ótíðindi fer jafnvel okkur smælingjana að gruna það versta. Kannski samanstendur þjóðin ekki af greifum eins og við vorum næstum farin að trúa. Ef til vill var útrásin sem stækkaði okkur öll bara framhlið á leikmynd sem gufar upp án þess að hagnaðurinn millilendi í vasa hinnar venjulegu manneskju. Um langt skeið hefur nefnilega ekki verið í tísku að fjalla um lífskjör þar sem nýir landkrúserar koma ekki við sögu. Íslensk alþýða hefur ekki verið til umfjöllunar, útrásin hefur tekið sviðið. Fyrir einhverja er hjöðnun hennar áþreifanlegur veruleiki en fyrir fleiri er hún hinsvegar bara orðrómur sem deyr. Því þótt fáeinir byggi enn sjálfum sér vegleg hús, eins og rataði á forsíðu dagblaðs á dögunum, þá hefur líka frést að bankar séu farnir að halda að sér höndum við lán til nýbygginga. Reyndar sömu stofnanir og töldu fyrir fáeinum árum Íbúðalánasjóð óþarfan, enda væri hinn frjálsi bankamarkaður fullfær um að sinna hlutverkinu. Það var nefnilega það.
Kristrún, Þorgerður og Inga: Framtíð Íslands - Ykkar tími er komin! Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun
Erum við að byggja orlofsbúðir fyrir útsendara skipulagðra glæpasamtaka hér á landi? Davíð Bergmann Skoðun
Kristrún, Þorgerður og Inga: Framtíð Íslands - Ykkar tími er komin! Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun
Erum við að byggja orlofsbúðir fyrir útsendara skipulagðra glæpasamtaka hér á landi? Davíð Bergmann Skoðun